Աղբիւր՝ www.yerkirmedia.am

Նորուէգացի միսիոներուհի Բոդիլ Կատարինէ Բեօրնը 1905 թուականը չէր կարող պատկերացնել, թէ ինչպիսի ազդեցութիւն կունենար իր կեանքի վրայ «Կին միսիոներներ» կազմակերպութեան կողմից Օսմանեան կայսրութիւն իր գործուղղումը: Նա ականատես է լինում 1915 թուականի Մուշի կոտորածներին, խնամում եւ մահից է փրկում հարիւրաւոր անօթեւան երեխաների, կանանց: Իսկ 1917 թուականին Բոդիլ Բեօրնը Նորուեգիա է վերադառնում երկու տարեկան Ռաֆայէլ անունով մի տղայի հետ, ում, իր խօսքերով, որդեգրել էր: Մկրտութիւնից յետոյ տղային կոչում են մեծ մարդասէր Ֆրիտեօֆ Նանսենի պատուին: «Արմէնպրես»-ը ներկայացում է հարցազրոյց Բոդիլ Բեօրնի թոռան` Իւսսի Ֆլեմմինգ Բեօրնի հետ, ով ակամայ չէր կարող անտարբեր մնալ իր հօր պատմական հայրենիքի անցեալի ու ներկայի հանդէպ:

- Որքանո՞վ շարքային նորուէգացիները տեղեակ են Հայոց ցեղասպանութեան եւ Բոդիլ Բեօրնի պէս մարդկանց սխրագործութիւնների մասին:

- Շարքային նորուէգացիները տեղեակ չեն Հայոց ցեղասպանութեան մասին: Սակայն 1920-ական թուականներին Նորուէգիայում մարդիկ աւելի լաւ էին տեղեկացուած, քանի որ թերթերում յաճախ էին յայտնւում Բոդիլի եւ այլոց յօդուածներն աղէտի վերաբերեալ: Նաեւ մեծացաւ նորուգական հանրութեան ուշադրութիւնը Ֆրիտեօֆ Նանսենի ճանապարհորդութեան եւ 1922 թ. Խաղաղութեան նոբելեան մրցանակը ստանալու արդիւնքում: Սակայն հետզհետէ այն մատնուեց մոռացութեան:

- Եր՞բ եւ ինչպէ՞ս դուք յայտնաբերեցիք հսկայական մարդասիրական աշխատանքի մասին, որն իրականացրել էր ձեր տատիկը:

- Ես միշտ իմացել եմ տատիկիս կատարած աշխատանքի մասին, քանի որ մենք միասին էինք ապրում, մինչեւ նրա մահը 89 տարեկանում: Այդ ժամանակ ես 15 տարեկան էի:

- Ինչպէ՞ս այդ պատմութիւնն ազդեց ձեր յետագայ կեանքի վրայ:

- Ես մեծացել եմ իմանալով, որ կիսով հայ եմ, կիսով ֆինն, սակայն նաեւ նորուէգացի: Երբեք չեմ ունեցել խնդիրներ իմ ծագման վերաբերեալ: Երբեք ուշադրութիւն չեմ դարձրել, թէ ծագումնաբանութեանս, թէ տատիկիս սխրանքների վրայ: Սովորական տղայ էի, որն ապրում էր սովորական ընտանիքում: Մայրս խօսում էր մի փոքր ծիծաղելի նորվէգա-շուէդերէն, ֆիննական ակցենտով: Հայրս, իմ ընկերների հայրերի համեմատ, ունէր արտասովոր արտաքին, եւ վարժ խօսում էր մի քանի լեզուներով՝ անգլերէն, ֆրանսերէն, ֆիններէն եւ արաբերէն: Եւ ես հպարտ էի այդ հանգամանքով: Իսկ նրա հայկական ծագումը չէի կարեւորում, քանի որ Հայաստանի մասին չէին խօսում նորութիւններով, այն անհասանելի էր մեզ համար՝ լինելով Խ.Ս.Հ.Մ.-ի մի մաս: Իմ հայրը հայ էր, մայրս ֆինն էր, ես ծնուել էի Ստոկհոլմում, իմ եղբայրը՝ Ֆինլանդիայում, քոյրս՝ Նորուէգիայում, տատիկս նորուէգացի էր: Ես հպարտանում էի իմ ընտանիքով: