Դ. Մ.
Այսօրւայ թւով «ԱԼԻՔ»-ը, իր 90-րդ ամեակին զուգահեռ, հրատարկւեց 24000-րդ անգամ…
…1972 թւականի չորեքշաբթի, յունւարի 12-ի համարով «ԱԼԻՔ»-ը նշանաւորեց իր 10000-րդ թիւը եւ դրան նւիրւած նոյն օրւայ խմբագրականում (ժամանակի խմբագիրն էր Արսէն Մամեանը), որն վերնագրւած էր՝ ՄԵՐ ՏԱՍ ՀԱԶԱՐԵԱԿԸ բնաբանով, ի միջայլոց ընդգծում էր.- «Որեւէ օրաթերթի համար տաս հազարեակին հասնել, նշանակում է՝ Տաս հազար օրւայ շարունակական տքնութիւն, բազում զոհողութիւն, անընդհատ շունչ ու շարժում, կանոնաւոր եւ հետեւողական աշխատանք, նախապէս մշակւած ծրագրի գործադրում եւ ամէն կարգի դժւարութեանց տոկալու կամք ու վճռականութիւն»:
… Եւ այսպէս 1972 թ.-ից 50 տարի անց մէջբերւած հիմնաւորումները դեռեւս պահպանում են իրենց արդիականութիւնը: «Հետեւողականութիւնն ու ամէն կարգի դժւարութեանց տոկալու կամքն ու վճռականութիւնը» արդիւնաւորւեց եւս 14000-ական նոր համարներով, 20-րդ եւ 21-րդ դարերի թաւալ-գլոր ու բարդագոյն ժամանակաշրջանների շաղկապումով: Հեռու չէ գալիք 5-ամեակում 25000-եակը հրատարակելու հեռանկարը, որն էլ աւելի ամուր հիմք է հանդիսանալու «ԱԼԻՔ»-ի նոր ու յաջորդական երախտաւորների շնորհիւ 100-ամեայ դարակերտ օրաթերթը իրողութիւն դարձնելու համար:
Սա, անշուշտ, լոկ բարձր թւաքանակին ձգտելու պարզունակ ցանկութիւն չէ, այլեւ համոզմունք՝ իրանահայ հինաւուրց համայնքի ինչպէս վերակազմակերպման, այնպէս էլ արժանի ու նորանոր վերելքների արձանագրման համար:
Իսկ «ԱԼԻՔ»-ը իր 90-ամեայ փորձառութեամբ ու 24000-եակի վիթխարի ներդրմամբ, պատրաստակամ է շարունակելու ժողովրդական ու այս պարագային՝ իրանահայութեան պահանջարկներին համարժէք՝ ընթանալ իր կոչմանն ու առաքելութեանը հաւատարիմ ու անշեղ ուղիով…: