ՍԷՐԸ ԱՂՆ Է ԿԵԱՆՔԻ, ՅԱՒԵՐԺԱՀԱՄՆ Է ԿԵԱՆՔԻ...

Արագահաս Սուրբի,

Սուրբ զօրապետի,

Անմահի սիրով վառւած Սուրբի,

Աղօթքներն ընդունող Սուրբի,

Խնդրանքներն ու երազանքները կատարող Սուրբի,

Մեր անձերի փրկութեան համար բարեխօսելու պատւին արժանացող սուրբ Սարգսի տօնն է:

Սուրբ Սարգիսը, իր որդու՝ Մարտիրոսի եւ 14 զինւորականների հետ, ամէն տարի ոգեկոչւում է մեր եկեղեցիներում յատուկ Պատարագով եւ նաեւ իշխում մեր առօրեային: Անդրադառնում ենք նրանց նահատակութեան պատմութեանը եւ յատկապէս այն խորը հաւատքին, քաջութեանը եւ անձնազոհութեանը` Քրիստոսի սիրոյն կամ Քրիստոսի սիրով վառւած:

Արագահաս սուրբ Սարգիսը՝ քաջ զօրավարը, սպիտակ ձիու վրայ նստած, սլանում է երկրից երկիր, տնից տուն, երդիքից երդիք իր ձիու պայտով դրոշմելու իր հաւատարմութեան հետքը, եւ ուղղորդելու երիտասարդ սիրահար սրտերը. մի խօսքով՝ իրականացնելու երազանքներն ու իղձերը սիրահար երիտասարդների, ովքեր դիմում են նրա բարեխօսութեանը եւ հաւատում Աստծու ամենակարողութեանը՝ իրենց խնդրանքներն ի կատար ածման:

Սուրբ Սարգսի՝ սիրոյ բարեխօսի տօնը իսկական սիրոյ տօն է:

Սուրբ Սարգսի տօնը պատեհ առիթ է, անդրադառնալու սիրոյ անհարժեշտութեան եւ կարեւորութեան մասին:

Ինչ է սէրը: Առաքեալի բառերով «Սէրը Աստծու պարգեւն է. ով չի սիրում, չի ճանաչում Աստծուն, որովհետեւ Աստւած սէր է» (Ա.Յհ 4.7-8):

Սէրը զգացում չէ այլ ընտրութիւն է՝ նմանին ճանաչելու, նրան նւիրւելու, վստահելու, տէր եւ պաշտպան լինելու եւ զոհաբերւելու:

Առանց սիրոյ ամէն ինչ անարդիւնաւէտ է, թերի է, անբաւարար է եւ անկատար:

Առանց սիրոյ ինչ որ տանք աննշան է, եւ ինչ որ կատարենք լիարժէք չէ:

Աստւած սիրեց մարդուն եւ Իր պատկերի համաձայն ստեղծեց նրան: Սակայն մարդու մէջ խաթարւեց այդ պատկերը մեղքի ու անհնազանդութեան պատճառով, սակայն Աստւած այնքան սիրեց մարդուն, մինչեւ իսկ Իր Միածին Որդին տւեց, զոհաբերեց մարդու փրկութեան համար. մի խօսքով՝ Աստծու գերագոյն սիրոյ արտայայտութիւնն էր Իր աստւածային փառքից խոնարհումը, մարդեղացումը, իսկ առաւել՝ զոհաբերութիւնը:

Աստւած սիրեց Իր Որդուն, նոյնպէս Որդին՝ Քրիստոսը, սիրեց մեզ եւ դրա համար Իր կեանքը տւեց, ամենաթանկ գինը վճարեց, որպէսզի մեր մէջ վերականգնւի աստւածային իսկական պատկերը եւ ուռճանայ սէրը նրա հանդէպ:

Նմանւե՛նք Աստծուն եւ մնանք Իր սիրոյ մէջ՝ կատարելով Նրա կամքը, դառնալու բարի եւ կամեցող մեր շրջապատում:

Այսօր տեսնում ենք մարդկային ընկերութեան մէջ, ընտանիքներում, ամուսնացող զոյգերի միջեւ սիրոյ պակասը, սիրոյ բացակայութեանն ենք ականատես դառնում, եւ ի յետեւումն սրա` յարգանքի, փոխ զիջման եւ հաւատարմութեան կորստին: Սա պատճառ է լինում, որ ընտանիքներ քայքայւեն, ամուսնական կապեր խզւեն, սիրահար զոյգեր հեռանան իրարից եւ մարդը մարդու նկատմամբ թշնամական, անմարդկային, վրէժխնդիր, բարկութեան կրակով լցւած վերաբերմունք ցուցաբերի:

Առաքեալի պատգամը յիշեցնում է մեզ, որ «Սէր ունեցողը միշտ զիջում է, միշտ հաւատում, միշտ յոյս է տածում, միշտ համբերում» (Ա.Կր 13.7):

Սէրը կեանք է. երբ կորցնես այն՝ կը կորցնես նոյնինքն կեանքը:

Մեծագոյն պատւիրանը սէրն է առ Աստւած եւ նմանի հանդէպ, այնպէս՝ ինչպէս սեփական անձի հանդէպ: Մաքուր սէրը, առաքեալի յիշեցմամբ, քաղցրաբարոյ է, չի նախանձում, չի գոռոզանում, այլ պատշաճ վերաբերմունք է ցուցաբերում եւ ուրախանում է ճշմարտութեան համար:

Սէրը աղն է կեանքի. երբ անհամի՝ կեանքն իր իմաստից կը պարպւի:

Սիրելի՛ երիտասարդներ, սիրահարնե՛ր, ամուսնացած զոյգե՛ր եւ հարազա՛տ զաւակներ ազգիս հայոց, սիրելինե՛ր. մի՛ կորցնէք աղը կեանքի, թող կեանքը հայի համեմւած մնայ , սէրը անմահի, պարգեւն աստւածայինի:

Դիմե՛նք սիրոյ բարեխօսին՝ սուրբ Սարգսին, բարեխօսելու Բարձրեալին, Ամենակարողին, Գթածին՝ մեր իղձերն ու երազանքները կատարելու:

Սէրը աղն է կեանքի, յաւերժահամն է կեանքի...

Շնորհաւոր սիրոյ տօնը:

Շնորհաւոր սուրբ Սարգսի տօնը:

Աղօթարար՝

Բաբգէն Արք. Չարեան

Առաջնորդ Սպահանի Հայոց Թեմի

Տօն Ս. Սարգսի, 2016

Նոր Ջուղա