Աղբիւր՝ www.yerkir.am

«Ակօս»-ի լրագրող Ֆերդա Բալանջարը թուրք գրող Փերիհան Մադենի հետ Հայոց ցեղասպանութեան վերաբերեալ հարցազրոյց է վարել:

Հարցազրոյցը՝ հատւածաբար:

- Առերեսում ասելիս մեր մտքով առաջինն անցնում է 1915 թւականի Հայոց ցեղասպանութիւնը: Թուրքիայի «առերեսման արկածներում» Հայոց ցեղասպանութեան դերը ո՞րն է:

- Թուրքերէնում մի լաւ բառ կայ, որը յաճախ թարգմանում են որպէս պարզութիւն (հասարակ), սակայն այդ բառը, իմ կարծիքով, այնքան էլ պարզութիւն չի նշանակում: Հայոց ցեղասպանութիւնը հերքելու անամօթութիւնը այդ բառի բացատրութիւնը կարող է լինել: Իրականում, այս մասին աղջիկս մի շատ իմաստուն խօսք է ասել: Մի օր, երբ, ինչ-որ բանից վրդովւած, դժգում էի, թէ՝ «ինչո՞ւ չեն հասկանում, ինչո՞ւ չեն տեսնում», աղջիկս ասաց. «Մայրի'կ, Հայոց ցեղասպանութիւնը չճանաչած, չընդունած մարդկանցից ի՞նչ ես ակնկալում»: Իրօք, այս ճշմարտութիւնը հերքած ազգի զաւակներից ի՞նչ ակնկալիք մենք կարող ենք ունենալ: Սա նման է գետնին ընկած դիակի վրայով մեքենայով անցնելուն: Մենք այդ դին թաղում, ապա՝ իբր սգում ենք: Առերեսման ժամանակաշրջանում Թուրքիայի մշտական հարցն է եղել Ցեղասպանութեան հերքումը:

- 2015-ից ի՞նչ ակնկալիք ունէք: Ցեղասպանութեան 100-ամեայ տարելիցին Թուրքիան կառերեսւի՞ Հայոց ցեղասպանութեան հետ:

- Իմ կարծիքով՝ գնալով դէպի վատն ենք գնում: Թէ՛ Էրդողանի կուսակիցները, թէ՛ քեմալականներն իրենց մէջ եղած վատութիւնն ի յայտ բերեցին եւ եղածից էլ աւելի վատթարացրեցին վիճակը: Երկուսի մօտ էլ ատելութեան եւ ոխի զգացումը կրկնապատկւեց: Այս իսկ պատճառով նման առերեսման հաւանականութիւն ես չեմ տեսնում: Եւ համոզւած եմ` նման բան տեղի չի ունենայ այնքան ժամանակ, քանի դեռ երկու կողմերի մտածելակերպում «երկրաշարժ» չի եղել: Հայկական հարցը մեր կեանքում մի մեծ սեւ անցք է: Մենք չենք կարող առաջ գնալ, քանի դեռ այդ անցքը չենք փակել: