Մարդկութիւնը, հակառակ զարգացած աշխարհի մերօրեայ յառաջացած գիտութեան, չէր երեւակայում որ COVID-19 կոչւած թագաժահրը կարող էր այսքան երկար տեւել ու ցարդ շարունակական ընթացքով ինքն իրեն յայտնել՝ ամէն անգամ փոխակերպւած տարբերակով: Այս պատճառով էլ Նոր տարին դիմաւորում ենք անորոշութեան ու յոգնութեան ազդեցութեան տակ:

2021 թւականը կարծէք կրկնութիւնն էր նախորդ տարւայ, երբ համաճարակի պատճառով աշխարհը մնաց իր անդամալուծւած վիճակի մէջ, կեանքն իր դժւարութիւններով, իսկ մարդկութիւնը բնակարաններում բանտարկւած, որի ընթացքին, շատերի համար, առաւել եւս զգալի ներկայութիւն եւ ազդեցիկ դերակատարութիւն ունեցաւ հնադարեայ գիւտարարութիւն նկատւած բայց արդիականացւած ժամացոյցը:

Մեր վարժ կեանքն իր բնականոն ընթացքից դուրս գալով՝ դարձաւ արտասովոր, երբեմն նոյնիսկ գիշերն ու ցերեկն իրար խառնւեցին: Այս բոլորի մէջ, սակայն, առանցքային տեղն ու դերն անզիջելիօրէն շարունակում է պահել իւրաքանչիւրիս տան, գործատեղիի կամ ներկայ գտնւած վայրի պատից կախւած մի ժամացոյց:

Թերեւս մեզանից շատերն իրենց մտքերում հարց են տւել թէ ի՞նչ նաշանակութիւն կամ արժէք ունի պատից կախւած մետաղեայ այս հարթ սկաւառակը, որի երկու կամ երեք սլաքները կարծէք յանդգնում են երբեմն նոյնիսկ մեր կեանքի ուղղութիւնը ճշտել: Եթէ փորձենք նրա բնորոշումը կատարել, կարելի է տեսնել թէ մի ժամացոյց, ժամը ցոյց տալուց այն կողմ, մեզ ներկայանում է իր տարբեր ազդեցութեամբ ու դերակատարութեամբ:

Ժամացոյցը, իր ընկալւած հասարակական ըմբռնումից բացի, տարբեր մարդկանց մտածելակերպի մէջ ունի ինքնուրոյն հասկացողութիւն: Օրինակ, ժամացոյցը ժամադրւողների համար պայման է, մինչ բազմազբաղների համար՝ ուղեգիծ, աշխատասէրի համար խթան է, մինչ ծոյլի համար՝ տառապանք, ճշտապահի համար ապացոյց է, մինչ ուշացողի համար՝ պախարակիչ, գործաւորի համար դատաւոր է, մինչ բեռնակրի համար՝ անգութ, քննութեան մասնակցողի համար իրաւարար է, մինչ դպրոցական աշակերտի համար՝ փրկարար: Երկար է շարքը, եթէ ուզենք շարունակել, սակայն այս բոլորը մեզ մղում են գլխաւոր պատասխանտւութեանը, որու հարցումը մէկ է մեր մարդկային խղճի դիմաց. ինչպէ՞ս ենք անցկանցնում մեր ժամանակը ժամացոյցի հսկողութեան ներքեւ:

Անցնող երկու տարիների ընթացքին, երբ մեր հեզասահ ու սովորական կեանքը, համաճարակի պատճառով սկսեց ծանրանալ ու բարդանալ, անբնական կենցաղը մեզանից իւրաքանչիւրին մղեց ստիպողական փոփոխութիւններ բերելու մեր առօրեայում: Շատերն իրենց երկարամեայ երազանքներն իրականացրին, շատեր իրենց տարիների կուտակւած աշխատանքներն աւարտեցին, շատերի նպատակները կիսաւարտ մնացին, այլոց ծրագրերը խանգարւեցին, իսկ ոմանք էլ նորանոր գաղափարներ մտայղացան, որոնց իրագործումը նոր երազանքներ դարձան որպէս կեանքի նպատակակէտ:

Կարեւոր չէ թէ մենք վերոյիշեալ խմբերից ո՛ր մէկին ենք մաս կազմում, այլ կարեւոր կէտն այն է թէ մեր կեանքը փոփոխութիւն կրելով լաւից շեղւե՞ց դէպի վատը թէ՞ ոչ՝ հակառակը: Այս փոփոխութեան պատճառը յստակօրէն համաճարակն է, սակայն ո՛չ թէ պատասխանատուն: Մե՛նք ենք մեր կեանքին տէրը, եւ ի՛նչ էլ լինեն պայմաններն ու պարագաները, մեր կամքը պէտք է վճռորոշի նրա դրական կամ ժխտական ընթացքը:

Ամենասարսափազդու տեսարաններից մին, սակայն, անցնող զոյգ տարիների ընթացքին, մեր դիմաց պարզւեց, երբ ականատեսը դարձանք բազմաթիւ յոռետես կամ յուսալքւած մարդկանց անգործութեան, ովքեր ոչ միայն խառնակեցին իրենց անձնական կեանքը, այլեւ խանգարեցին այլոց նպատակները, ծրագրերը, աշխատանքները, երազանքները, բայց մանաւանդ կեանքը: Այսպիսի մարդկանց ինչքա՜ն է համընկնում Պօղոս առաքեալի սոյն խօսքը.- «Մինչդեռ հիմա լսում ենք, թէ ձեզանից ոմանք ծուլութեամբ են ապրում՝ առանց որեւէ գործ անելու, ուրիշների գործին խառնւելը իրենց միակ գործը դարձրած» (Բ. Թեսաղոնիկեցիներին 3.11):

Համաճարակը ոչ միայն արգելափակեց մեզ ու սահմանափակեց մեր առօրեան, զրկելով մեզ շատ զւարճութիւններից, նախասիրութիւններից կամ զբաղմունքներից, այլեւ ընդհանրապէս աւելացրեց մեր ազատ ժամերը, երբեմն մեզ հասցնելով նոյնիսկ ձանձրոյթի եզրին: Եթէ չենք յաջողել ցարդ մեր ժամանակը լցնել կեանքն իմաստաւորող արժէքներով ու գործերով, Նոր Տարին լաւագոյն առիթն է յառաջիկայ տարիների ապրելակերպի ու գործունէութեան սրբագրւած մի ուղեգիծ ծրագրելու:

Մեր ազգն ու հայրենիքը անհրաժեշտ ու հրամայական պահանջքն ունեն իւրաքանչիւր հայորդու անձնազոհ ու նւիրեալ ծառայութեան: Մեր ազգի ու հայրենիքի հանդէպ մեր պարտքը կարող ենք լաւագոյն ձեւով վճարել եթէ որդեգրենք արդար լուծումը՝ մեր կեանքի ամենօրեայ սուղ ու թանկագին ժամերից բաժին տրամադրելով ընդհանրական կամ հաւաքական աշխատանքին: Հետեւաբար, սոյն տարւայ մեր քրիստոնէական կամ ազգային հարազատ կոչումին անսալով՝ ուխտենք ծառայել մեր Եկեղեցուն, Ազգին կամ Հայրենիքին, ուր որ էլ գտնւենք, զանազան միջոցներով ու ձեւերով, որպէսզի կարողանանք հանգիստ խղճով միմեանց շնորհաւորել լաւագոյն բարեմաղթանքներով ու բարձրաձայնել ասելով .- «Շնորհաւոր Նոր Տարի, Տարին Լինի Միշտ Բարի»:

Յանուն Սպահանի Հայոց Թեմի նւիրեալ Եկեղեցականաց Դասի, բովանդակ Ժողովականութեան եւ անձամբ, շնորհաւորում եմ Ձեր Նոր Տարին եւ Սուրբ Ծնունդը, քաջառողջութիւն, արեւշատութիւն, յաջողութիւն, համբերութիւն եւ բեղուն տարիներ մաղթելով մեր ողջ ժողովրդին: Թող Աստւած օրհնի մեզ բոլորս, աւելացնելով մեր հաւատքը, յոյսն ու սէրը եւ պահի ու պահպանի մեր Ազգն ու Հայրենիքը: