«Երբ Շաբաթ օրն անցաւ, Մարիամ Մագդաղենացին, Յակոբոսի մայրը՝ Մարիամը եւ Սողոմէն, գնացին խունկ գնեցին եւ պատրաստեցին, որպէսզի գնան եւ օծեն Յիսուսի մարմինը»: (Մարկոս 16.1)
Մեր Տիրոջ եւ Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի սուրբ Յարութեան իրողութիւնը մենք արձանագրւած ենք գտնում ոչ միայն համատեսական Աւետարանների մէջ, այլեւ բոլոր Աւետարանների մէջ անխտիր:
Յարութեան դրւագն սկսում է «Իւղաբեր Կանանց» օրինապահ աշխատանքով: Քրիստոնէութեան առաջին աշակերտներից Մարկոսն իր Աւետարանի վերջին գլխով պատմում է Քրիստոսի հրաշափառ Յարութեան իրադարձութիւնը, որի սկզբնական տողերով յականէ յանւանէ կը յիշում է Յիսուսին սպասարկող կանանց անունները:
Ի հարկէ, Քրիստոսի երկրաւոր կեանքի եռամեայ առաքելութեան սկզբից այս խումբն սկսել էր իր սպասարկութիւնը եւ տակաւ առ տակաւ բազմանալով հասել էր այդ վիճակին, որի անդամները միայն յիշատակւած անձինք չէին, այլ այդ գլխաւոր ու ակնառու կանանց կողքին ուրիշ կանայք եւս մասնակից էին աշխատանքներին եւ պարտականութիւններին:
Ջերմ ու մտերմիկ եռամեայ սպասարկութեամբ Մեսիային ճանաչելուց յետոյ հիասթափութիւն ու յուսահատութիւն ապրած կանայք, առանց այլայլելի, իրենց հետ վերցրեցին խնկերն ու իւղերը եւ պարտաճանաչ գիտակցութեամբ մեկնեցին գերեզման՝ օծելու համար խաչեալ Յիսուսի անշնչացած մարմինը:
Հակառակ խաչելութեան եւ թաղման ականատես դառնալուն, նրանցից ոչ ոք չմտածեց թէ աւելորդ է մնացեալ պարտականութիւնների շարունակումը, այլ գիտակցօրէն իմացան թէ սկսւած գործը ամբողջականօրէն պէտք է իր աւարտին հասնի անպայման:
Իւղաբեր Կանանց այս ընթացքն օրինակելի դաս պէտք է դառնայ մեզանից իւրաքանչիւրին: Մենք եւս, որպէս մարդ արարած, գործատէր թէ պաշտօնեայ, ամուրի թէ ընտանիքի հայր, այլազան ու բազմազան պարտականութիւնների դիմաց ենք գտնւում եւ դրանք գործադրելու հրամայականի տակ ենք: Մեր կեանքի պայմաններն ու պարագաներն արդեօք կարո՞ղ են արգելք հանդիսանալ մեր պարտաճանաչութեանը:
Հաւատարմութիւնը չի սահմանափակւում միայն կրօնի, հայրենիքի, լեզւի ու ազգի նկատմամբ յայտարարութիւններով, այլ պէտք է խօսքից այն կողմ՝ գործով ցոյց տալ այդ բոլորը: Նախագահական պաշտօնից սկսեալ մինչեւ վարչականօրէն յետինը նկատւած դռնապանն ու աւելածուն պէտք է ունենան այն գիտակցութիւնը, թէ՝ մենք հաւասար մարդ արարածներ ենք ու մեր պաշտօնների եւ մանաւանդ պարտականութիւնների նկատմամբ նոյն ոգով, սիրով ու հաւատարմութեամբ պէտք է վերաբերւենք:
Ազգն ու հայրենիքը նմանօրինակ վարւելակերպով է, որ բարգաւաճում են ու յառաջդիմում: Նայենք օտար մի շարք ազգերի եւ կը նշմարենք, որ նրանք բարելաւ վիճակի են հասել երբ այս ճշմարտութիւնը որպէս կայուն սկզբունք ընդունել են իրենց ընդհանրական կեանքում. որովհետեւ ծրագրերը սովորաբար ծառայում են անհատների, անձերի, ընկերութիւնների, հաստատութիւնների կամ կազմակերպութիւնների, մինչ պարտականութիւնները ընդհանրապէս ծառայում են աւելի վեհ ու բարձր արժէքների՝ Եկեղեցի, Հայրենիք, Ազգ, Մշակոյթ եւ ...
Եթէ օրինակ չվերցնենք զարգացած ազգերից, չենք յաջողի բարեփոխել ոչ մեր անձնական եւ ոչ էլ մեր հաւաքական կեանքը: Մենք, որպէս Հայրենիք եւ Սփիւռք, մերօրեայ վիճակին ենք հասել պարտաճանաչութեան ու գիտակցութեան սակաւութեան հետեւանքով: Յաջողութեան առաջին քայլը իւրաքանչիւրիս անհատապէս հաւատալն է ու յանձնառու վճռակամութիւնը. մնացածը համոզելու եւ օրինակ դառնալու խնդիր է:
Իւղաբեր Կանայք յուսահատւած ու ձեռնածալ ողբալու փոխարէն, իրենց պարտաճանաչութեան ու գիտակցութեան շնորհիւ արժանացան Քրիստոսի Յարութեան առաջին ականատեսներն ու վկաները դառնալու: Նրանք իրենց հաւատքի պտուղները վայելեցին թէ՛ ներկայ եւ թէ՛ հանդերձեալ կեանքի մէջ:
Որպէս ներկայ դարի քրիստոնեայ հաւատացեալներ, նոյն օրինակով փորձենք առաջնորդւել մեր կեանքի ընթացքում: Պարտաճանաչութիւնը կարելի է նկատել որպէս սքանչելի բարոյական բարեմասնութիւն, սակայն այն իր կատարելութեան է հասնում երբ նրան ընկերակցի բանականութիւնն ու գիտակցութիւնը:
Ուստի, պարտաճանաչութիւն եւ գիտակցութիւն սկսենք ցուցաբերել առաջին հերթին մեր քրիստոնէական ու բարոյական, երկրորդ՝ մեր ազգային ու հայրենական, իսկ երրորդ՝ մեր մարդկային ու ընկերային պարտաւորութիւնների նկատմամբ, եւ ի վերջոյ, մանաւանդ, մեր ընտանեկան պարտաւորութիւնների նկատմամբ, որպէսզի արժանանանք Աստծու ողորմութեանը, գթութեանը, օրհնութեանն ու շնորհքներին՝ վայելելու յաջող, առողջ ու բարգաւաճ կեանք:
«Քրիստոս Յարեաւ Ի Մեռելոց.
Օրհնեալ Է Յարութիւնն Քրիստոսի»:
Աղօթիւք Եւ Օրհնութեամբ՝
Սիփան Եպս. Քէչէճեան
Առաջնորդ Սպահանի Հայոց Թեմի
4 Ապրիլի, 2023 թ.
Ազգային Առաջնորդարան
Սուրբ Ամենափրկչեան Վանք
Նոր Ջուղա - Իրան