Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. ԱՐԱՄ Ա ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԻ

ՀԱՅՐԱՊԵՏԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄԸ

ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴԵԱՆ ՏՕՆԻ ԱՌԹԻՒ

ԴԱՌՆԱՆՔ ՅՈՅՍԻ ԱՂԲԻՒՐԻՆ՝

ԱՍՏԾՈՒ ԾՆԵԱԼ ՈՐԴՈՒՆ

Նոր Տարւայ սեմին եւ աստւածայայտնութեան խորհրդով օծուն այս օրերին, Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան Անթիլիասի Մայրավանքից հայրապետական օրհնութեամբ ողջունում ենք մեր ժողովրդի սիրելի զաւակներին:

Քրիստոս ծնւեց եւ յայտնւեց,

ձեզ եւ մեզ մեծ աւետիս:

Եղբայրական ջերմ սիրով ողջունում ենք հայ եկեղեցու նւիրապետական աթոռների գահակալներին՝ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ ամենայն հայոց կաթողիկոսին, Երուսաղէմի հայոց պատրիարք ամենապատիւ Տ. Նուրհան արք. Մանուկեանին եւ Կոստանդնուպոլսի հայոց պատրիարք ամենապատիւ Տ. Սահակ արք. Մաշալեանին, մաղթելով իրենց քաջառողջութիւն եւ եկեղեցաշէն իրագործումներով հարուստ երկար գահակալութիւն:

Հայրական սիրով ողջունում ենք մեր սուրբ Աթոռի թեմակալ առաջնորդներին, ազգային իշխանութիւններին եւ համայնքային կառոյցներին՝ իրենց մաղթելով Աստծու մարդեղացեալ Որդու աշխարհ բերած սիրոյ եւ խաղաղութեան երկնային պարգեւներով լեցուն օրեր:

*
*  *

Տագնապի մէջ էր խրւած հին աշխարհը, որովհետեւ հեռացել էր Աստծուց: Տագնապի մէջ էր մարդը, որովհետեւ դաւաճանել էր իր աստւածատուր կոչմանը: Եւ ահա յուսաբեկ աշխարհի մէջ ծնւում էր երկնային յոյսը, Բեթղեհէմի մէջ ծնւում էր Աստծու Որդին՝ դառնալով յոյսը համայն մարդկութեան:

Բեթղեհէմը սոսկ անցեալ չէ, այլ շարունակւող խորհուրդ եւ յաւիտենական պատգամ է: Աստծու Որդին եղաւ յոյսի առաքեալ՝ Բեթղեհէմից մինչեւ Նազարէթ, Երուսաղէմից մինչեւ թափուր գերեզման: Իր ուսուցումների եւ հրաշքների ճամբով յոյս ներշնչեց բոլորին, հիւանդին ու հալածւածին, ճնշւածին ու կարիքաւորին: Պատգամեց բոլորին՝ ասելով.- Մի՛ վախնաք, այլ յոյսով կռանւած հաւատացէք, հաւատացէք յուսալով եւ յուսացէք հաւատալով: Մահւան վրայ տարած յաղթանակով, Քրիստոսը յարութեան յաղթանակի յոյսը տւեց: Վերստին վերադառնալու խոստումը տալով, Քրիստոսը յոյսով ապրելու եւ յոյսով տագնապները դիմագրաւելու հաւատքն ու կամքը տւեց իր հետեւորդներին:

Արդարեւ, քրիստոնէական կեանք ամենից զօրեղ կռւաններնց մէկն է յոյսը: Մկրտութեան ճամբով մարդը Քրիստոսին հետեւելու ուխտն է կատարում՝ ընդունելով Քրիստոսին որպէս հաւատի վահան, սիրոյ ճանապարհ եւ յոյսի աղբիւր:

Յոյսը սոսկ զգացական վիճակ կամ տեսական երեւոյթ չէ. այն Բեթղեհէմի ճամբով աշխարհին տրւած երկնային պարգեւ է: Քրիստոնեան կոչւած է յոյսն ապրելու իր կեանքի մէջ՝ այն դարձնելով իր մտածումների եւ գործերի, իր ողջ կեանքի ամուր շաղախը, այն դարձնելով իր կեանքի խաւարը վանող եւ հորիզոնը լուսաւորող Քրիստոսի պայծառակերպիչ ներկայութիւնը:

*
*  *

Ապրում ենք բազմազան տագնապներով լեցուն ժամանակներում: Քաղաքական, տնտեսական, կենսոլորտային եւ բազմաթիւ այլ տագնապների եւ պատերազմների հետեւանքները յուսահատութեան ու անորոշութեան մթնոլորտ են ստեղծել ամենուրեք: Նոյն մթնոլորտի մէջ է ապրում նաեւ համայն հայութիւնը:

Հայաստանում, Արցախի կորուստը, ցեղասպան դրացիների յոխորտանքը, շարունակւող արտագաղթը եւ արժէքների նահանջը, փաստօրէն, ստեղծել են անորոշ կացութիւն եւ յուսահատ մթնոլորտ ապագայի նկատմամբ:

Սփիւռքը, իր կարգին, շարունակում է տատանւել անորոշութեան եւ յուսահատութեան ալիքների մէջ: Արեւմտեան երկրներում հաստատւած մեր գաղութները շրջապատւած են այնպիսի պայմաններով, որոնք արագընթաց մաշման են ենթարկում մեր ժողովրդի զաւակների հայօրէն գոյատեւումը:

Միջին Արեւելքում ստեղծւած ներկայ պայմանները յառաջացրել են վտանգներով յղի անորոշութեան մթնոլորտ: Հակառակ այն իրողութեան, որ Լիբանանի եւ Սիրիոյ մեր համայնքներն անմիջականօրէն ենթակայ չեղան յաջորդական տագնապների յառաջացրած վտանգին, սակայն շարունակում են կրել դրանց ծանր հետեւանքները, մասնաւորաբար ընկերատնտեսական մարզից ներս:

Լինե՛նք իրատես, բայց ոչ՝ յոռետես եւ յուսահատ:

Լսե՛նք Պօղոս առաքեալի պատգամը.- «Նեղութիւնները համբերութիւն են ստեղծում, համբերութիւնը՝ տոկունութիւն, տոկունութիւնը՝ յոյս» (Հռ 5.4-5):

Որքա՜ն պատշաճում է այս յիշեցումը մեր ժողովրդի կեանքի ներկայ պայմաններին:

Ա՛րդ, հարկ է հեռու մնալ զգացական մօտեցումներից, միակողմանի դատումներից ու մակերեսային արժեւորումներից, եւ տագնապները դիմագրաւել համբերութեամբ ու իմաստութեամբ: Հարկ է ազգի ուժերի համախմբումով եւ ապագայատեսիլ հաւատով ու ամուր վճռակամութեամբ պայքարել մեր Հայրենիքի եւ մեր գոյութեանն սպառնացող վտանգների դէմ: Հարկ է Հայաստանի հզօրացումը նկատել գերագոյն իդէալ՝ համահայկական անխախտ յանձնառութիւն, որ չպէտք է պայմանաւորւած լինի անձերով եւ իշխանութիւններով:

Սփիւռքի վերակազմակերպման ծիրում, Մերձաւոր Արեւելքի եւ յատկապէս Լիբանանի ու Սիրիոյ մեր համայնքների վերականգնումը պէտք է դառնայ համազգային առաջնահերթութիւն: Այս գաղութները սովորական իմաստով գաղութներ կամ համայնքներ չեն, նկատի ունենալով նրանց ներկայացրած պատմական, քաղաքական, աշխարհաքաղաքական, կրօնական իւրայատկութիւնները եւ յատուկ դերակատարութեան կարեւորութիւնը՝ թէ՛ մեր ժողովրդի, թէ՛ Հայաստանի եւ թէ՛ շրջանի պետութիւնների համար:

Տագնապներն ու դժւարութիւնները եւ նրանց յառաջացրած հետեւանքները տակաւին կարող են յապաղել մեր շուրջը: Լինե՛նք համբերող եւ յուսալից: Քրիստոնէական մեր հաւատը մղում է մեզ ամրօրէն կառչելու յոյսին: Հայի վերականգնելու կամքն առաջնորդում է մեզ վերանորոգ ոգով եւ միակամ ճիգով մասնակից դառնալու հայ ժողովրդի վերածաղկմանը:

Դա՛րձեալ լսենք Պօղոս առաքեալի պատգամը.- «Յոյսը երբե՛ք ամօթով չի թողնում» (Հռ 5.5):

ԱՐԱՄ Ա ԿԱԹՈՂԻԿՈՍ
ՄԵԾԻ ՏԱՆՆ ԿԻԼԻԿԻՈՅ

6 Յունուար, 2025 թ.

Անթիլիաս, Լիբանան