Սիրելի հայրենակիցներ,
Գտնւում ենք Հայոց Ցեղասպանութեան 110-ամեակին։ Մի ահռելի ոճրագործութիւն, որ գործադրւեց Օսմանական պետութեան կողմից՝ կանխամտածւած, ծրագրւած եւ մեծ մասշտաբով։ Արդիւնքում զոհւեցին շուրջ մէկ եւ կէս միլիոն անմեղ հայեր, եւ Արեւմտեան Հայաստանը դատարկւեց իրական տէրերից՝ հայերից։
Հակառակ հայ ժողովրդի տասնամեակների վրայ ձգւող պայքարի եւ իրաւացի պահանջատիրութեան, նաեւ միջազգային որոշ ատեաններում ճանաչւած այս իրողութիւնը, դեռեւս գլխաւոր մեղաւորը եւ գործադրողը չի արժանացել համապատասխան գնահատանքի եւ պատժի։
Դեռ աւելին, մինչ օրս շարունակում է ուրացումի եւ հերքումի իր քաղաքականութիւնը, կառչած մնալով իր Պանթուրանական ծրագրին լիակատար ածելու մարմաջին։
Հայոց Ցեղասպանութեան եւ Հայ Դատի պահանջատիրութեան գագաթնակէտը 100-ամեակն էր, ընդւորում կազմակերպւեցին համահայկական միջոցառումներ՝ Հայաստանում, Արցախում եւ Սփիւռքում, ինչը մեծ արձականք եւ ազդեցութիւն ունեցաւ ամբողջ աշխարհում։ Քիչ չէին օտարերկրեայ դիւանագէտների, պաշտօնեաների եւ ղեկավարների թիւը Ծիծեռնակաբերդում յարգանքի տուրք մատուցելիս։
Բոլորիս յիշողութեան մէջ դաջւած է մնացել եւ շարունակելու մնալ, Վատիկանում կայացած հոգեպարար եւ շքեղ արարողութիւնը նւիրւած ցեղասպանութեան ենթարկւածների յիշատակին, որին նոյնպէս ներկայ էին մի շարք բարձրաստիճանպաշտօնեաներ, դիւանագէտներ, հոգեւորականներ եւ …
Սրանք բոլորը նպատակասլաց քայլեր էին Հայոց Ցեղասպանութիւնը ճանաչելու, դատապարտելու եւ գործօն միջոցներ ձեռնարկելու, որոնք անարդիւնք չմնացին։
Բոլորս ցանկանում ենք արժանի կերպով նշել Ցեղասպանութեան 110-ամեակը։
Այստեղ հարց է ծագում։ ի՞նչ ունէինք անցեալում, եւ ի՞նչ ունենք այսօր։
Ունէինք հզօր եւ վճռական եռամիասնութիւն՝ Հայաստան, Արցախ եւ Սփիւռք։ Իսկ հիմա հայաթափւած ու բռնազաւթւած Արցախ, անտեսած սփիւռք եւ պառակտւած Հայաստան։
2018 թւականի իշխանափոխութիւնից յետոյ տասնամեակների տարւած աշխատանքները ցեղասպանութեան ճանաչման, Հայ Դատի լուծման եւ Հայաստանի հզօրացման տեսլականները յօդս ցնդեցին։
Ապազգային ու ապիկար նոր իշխանութիւնը, իր ամբողջ ուժերը լարեց ամենուրեք նսեմացնել ազգայինն ու ազգայնականութիւնը, արժէքային համակարգը։ Երկրում արմատաւորեց ատելութիւնն ու պառակտումը։
Իր անխոհեմ եւ անգրագէտ քաղաքականութեան հետեւանքով հրահրեց պատերազմ, զոհասեղանին դնելով չքնաղ երիտասարդների կեանքը եւ վերջում էլ Արցախը ճանաչեց Ադրբեջանի անջատելի մաս։
Ադրբեջանն էլ օգտագործելով այս նպաստաւոր իրավիճակը, շարունակեց իրցեղասպան քաղաքականութիւնը, իրագործեց էթնիկ զտում, մի խօսքով ցեղասպանութիւն, եւ հայաթափեց Արծւաբոյն Արցախը։
Իշխանութեան եկած առաջին իսկ օրերից իր սուրը վրայից կապեց սփիւռքահայութեան հանդէպ։ Լուծարեց Սփիւռքի նախարարութիւնը, ապա իր յանձնակատարի եւ դեսպանատների միջոցով ձեռնամուխ եղաւ սփիւռքը պառակտելու գործին։ Վերջապէս յայտարարեց, որ Հանրապետութիւնը, որեւէ պարտականութիւն չունի սփիւռքում ապրող հայերի անվտանգութիւնը ապահովելու գործում։
Իսկ ինչ վերաբերում է Հայաստանի խաղաղութեան եւ սահմանազատման ու սահմանագծման կեղծ օրակարգի ներքոյ, առանց որեւէ դիմադրութեան սկսեց յանձնել Հանրապետութեանը պատկանող տարածքները, բզիկ-բզիկ անելով այն։
Ահաւասիկ այս պայմաններում պիտի նշենք Հայոց Ցեղասպանութեան 110-ամեակը, երբ համարեա փլուզւել է մեր պահանջատիրութեան եւ հզօրացման շունչը. արիւն եւ յոյս տւող եռամիասնութիւնը։
Եթէ մինչ անկախութիւնը, սփիւռքահայութիւնը իր նւազ հնարաւորութիւններով եւ տքնաջան աշխատանքների շնորհիւ կարողացաւ օրակարգի վրայ պահել Ցեղասպանութեան հարցը, միայն այն յոյսով, որ մի օր պետականութիւն ունենալու դէպքում այն հետապնդելու է շատ լուրջ մակարդակում՝ պետականութեամբ։
Իսկ այսօր հենց Հայաստանի իշխանութիւնն է, որ բռնել է ուրացման եւ հերքումի ճանապարհը, հարցականի տակ տանելու այն։
Սիրելի Ժողովուրդ,
Վերոյիշեալ բոլոր իրողութիւններով հանդերձ թող որեւէ հայի մօտ չլինի յուսահատութեան եւ յանձնւողականութեան գեթ մի նշոյլ։ Մեր ժողովուրդը իր պատմութեան ընթացքում դիմագրաւել, պայքարել եւ պարզ ճակատով է դուրս եկել բազմաբնոյթ փորձանքներից։
Այսօր եւս ի վիճակի ենք այս փոձադաշտից դուրս գալու ճգնաժամից՝ միասնականութեամբ, միասնակամութեամբ եւ հանդուրժողականութեամբ։ Մեր ողջ ներուժը ի գործ դնելու վասն մեր ժողովրդի եւ Հայաստան աշխարհի, որը մօտ ապագայում իր արժանի տեղն ու դերն է գտնելու ամբողջ աշխարհում։
Յաւերժ ապրի իմ Հայաստան ու իմ Հայ ժողովուրդ