Աղբիւր՝ www.yerkir.am

Ա.Ժ.-ի Հ.Հ.Կ. խմբակցութեան պատգամաւոր, Ե.Խ.Խ.Վ.-ում հայկական պատւիրակութեան անդամ Արփինէ Յովհաննիսեանը ֆէյսբուքեան իր էջում գրում է.

«Հայաստանում քննադատական մի քանի ձայն հնչեց՝ Իլհամ Ալիեւին մեր պատւիրակութեան հարց չտալու կապակցութեամբ: Փորձեմ առաւել յստակ եւ մատչելի պարզաբանել. Ե.Խ.Խ.Վ.-ում պատւիրակութեան անդամութիւնը ենթադրում է նաեւ դիւանագիտական բնոյթի աշխատանք, հետեւաբար եւ՝ դիւանագիտական մոտեցումներ:

Եթէ ունես մի քանի վայրկեան տեւողութեամբ հարցի իրաւունք միայն, իսկ պատասխանողն՝ անսահմանափակ ժամանակ՝ իր «հակափաստարկներն» առանց պատասխանի ակնկալիքի հնչեցնելու՝ անհրաժեշտ է հաշւարկել նման հարցի օգտակարութեան կամ վնասակարութեան գործակիցը: Եւ դա՝ անկախ հարցի արդարացիութիւնից կամ որակից:

Հարցն ինքնանպատակ չի կարող եւ չպէտք է լինի: Եւ եթէ ինքնանպատակ է՝ ապա դատապարտւած է ձախողման, դարձեալ՝ անկախ իր արդարացիութիւնից կամ որակից: Հայկական պատւիրակութեան լռութիւնը հաշւարկւած եւ ինչպէս դէպքը ցոյց տւեց՝ արդարացւած լռութիւն էր: Լռութիւն, որ անսպասելի էր նախագահ Ալիեւի համար եւ հիմք հանդիսացաւ՝ մեր եւրոպացի գործընկերների կողմից հնչեցւած հարցերին նրա խիստ անհաւասարակշիռ եւ ռեակցիոն պատասխանի եւ վարքագծի, որն իր հերթին Ե.Խ.Խ.Վ. միջանցքներում խիստ բացասական տպաւորութիւն գործեց՝ հենց ամենասկզբից փաստացի վարկաբեկելով Ադրբեջանի նախագահութիւնը: Լռութիւն կայ, որ բազում խօսքերից առաւել զօրեղ է:

Հայկական պատւիրակութեան լռութիւնը հաշւարկւած, արդարացւած եւ արդիւնաւէտ լռութիւն էր: Եւ այդ լռութիւնը գնահատել է պէտք: Հայաստանեան մեր ընդդիմախօսներին նոյնպես գոնէ այս պարագայում՝ լռութիւնը չէր խանգարի»: