Աղբիւր՝ www.alikonline.ir

Սոյն թւականի ապրիլի 6-ին, թեհրանահայութիւնը համախմբւելով հայահոծ Սասուն քաղաքամասի Ս. Թարգմանչաց եկեղեցում, իր բողոքի ու պահանջատիրութեան ձայնը միացրեց հայաշխարհի արդարատենչ ու դատապարտանքի ձայնին, որն ուղղւած էր Թուրքիայի ոտնձգիչ նորագոյն քայլերի դէմ:

Առիթը, սակայն, Սիրիայի Լաթաքիա շրջանի հայաբնակ Քեսաբ գիւղաքաղաքի մինչ այդ խաղաղ ազգաբնակչութեան բռնի ու ճարահատեալ տեղահանումն ու տարհանումն էր՝ ալղայիդական «Ջեբհաթ-օլ-նոսրաթ» տեռորիստ-ծայրայեղական ոճրագործ-աւազակախմբերի նոյն թւականի մարտի 21-ի առաւօտեան ռմբահարումների, ապաեւ՝ ներխուժման արդիւնքում:

Ներխուժումը, սակայն, այդպէս սահուն չէր ընթանայ, եթէ Քեսաբին սահմանակից թուրքական կողմից վերջնիս զինտեխնիկան չօժանդակէր տեռորիստներին, որոնք իբր շարունակում են ընդդիմանալ Սիրիական բանակին՝ տապալելու համար Ասադի Ալաւիական դինաստիան...

Ահաւասիկ, երեք տարի է, ինչ սուննի-սալաֆիականները՝ Ս. Արաբիայի, Կատարի եւ Թուրքիայի զինւորական, նիւթական, քարոզչական ու քաղաքական օժանդակութեամբ փորձում են իրագործել իրենց նպատակը՝ վայելելով նոյնիսկ Արեւմուտքի համաչափ բարոյական նեցուկը: Եւ թէպէտ ապարդիւն, բայցեւայնպէս՝ պաղեստինեան ազատագրական պայքարի դիմադրողականութեան հիմնասիւնը համարւող Սիրիան մեծագոյն արհաւիրքների է ենթարկւել՝ ի ուրախութիւն նաեւ ու մանաւանդ իսրայէլական արկածախնդիր ու պատերազմատենչ պարագլուխների:

Ահա եւ յիշենք Էրդողանների Դաւոսեան լարախաղացութիւնը, երբ Շիմոն Պերեզներին մատնացոյց անելով՝ ձեւացնում էր, թէ Պաղեստինեան դատի պաշտպանն է...

Սիրիական ճգնաժամի ընդհանուր այս համատեքստում Ասադի դէմ «ընդդիմադիրների» ըմբոստացման ապարդիւնութիւնը գիտակցելու Արեւմուտքի վերապահ կեցւածքը յատկապէս կրկնակի հեղինակազրկութիւն էր Թուրքիայի հաշւին, որն ի սկզբանէ ջատագովն ու առաջամարտիկն էր համարել իրեն «Արաբական գարուն»-ների այլապէս տեռորիստածին իրադարձութիւններում...

Ուստիեւ՝ պահը եւ աշխարհաքաղաքական նոր զարգացումները՝ ուկրայնական ու յատկապէս ղրիմեան անցուդարձերի արդիւնքում դիւանագիտական մեծ ապտակ ստացած թուրք նէոօսմանցիներին մնում էր «նոր ճակատ» բացել 2014 թ. գարնան հէնց սկզբին՝ սիրիական հատւածի խոցելի ու խաղաղ կէտում՝ Քեսաբում, որն էլ նախադուռն ու ինչ-որ տեղ պատնէշն էր Ասադի համար ռազմավարական նշանակութիւն ունեցող Լաթաքիա շրջան թափանցելու համար:

Եւ այսպէս՝ հայերիս համար ոչ այնքան զարմանալի թուրքական նորօրեայ հակահայ ձեռագիրը ի վերջոյ աւարտւելու է հէնց իր վնասին, քանզի Հայոց Ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցի շեմին իսկ, բազմապատկելու է հայաշխարհի ցասումը, պահանջատիրական ոգին ու յարատեւ պայքարի վճռակամութիւնը: