«Այս է Յիսուս Քրիստոսի՝ Դաւթի որդու, Աբրահամի որդու ազգաբանութիւնը»: (Մտթ. 1.1):
Տօն Ծննդեան եւ Աստւածայայտնութեան - 5 Յունւար, 2021

 

Այս տարի տարբեր զգացումներով ենք պատրաստւում դիմաւորել Սուրբ Ծննդեան խորախորհուրդ տօնը: Մարդկային փորձառութիւնից բխող իմաստութիւնը մեզ փոխանցում է հետեւեալ ճշմարտութիւնը.- «Պատմութիւնը ինքնիրեն կրկնում է», եւ իրօք, ճիշտ հարիւր տարի յետոյ մեր ներաշխարհի մէջ գոյացած անտանելի ծանրութիւնը թանձր մառախուղի նման մի անգամ եւս պատել է մեր միտքը, սիրտն ու հոգին:

Հակառակ այս բոլորին, քրիստոնեայ մարդու, մանաւանդ հայի իւրայատուկ տոկունութեամբ, վերանորոգ հաւատքով ու յոյսի նորանոր նշոյլներով մեր հայեացքը սեւեռում ենք մուգ ամպերով մթագնած հորիզոնից այն կողմ, ակնկալելով պայծառ առաւօտեան մի նոր արշալոյս: Այսպիսի հոգեվիճակով է, որ փորձում ենք հիւրընկալել 2021 թւականի մեր մեծագոյն տօներից մէկը՝ Սուրբ Ծնունդը, որը լաւագոյն առիթներից մէկը կարելի է նկատել, բանալու Սուրբ Գիրքն ու ընթերցելու աստւածայայտնութեան դրւագները համատեսական Աւետարանների մէջ, ուր մանրամասնօրէն նկարագրւած դէպքերը, մանաւանդ այս օրերին, սրտապնդելու կողքին դեղ ու դարման են մեր տառապող հոգեմտաւոր ներաշխարհի համար:

Մատթէոս Աւետարանի առաջին գլուխը, յատուկ նպատակով, Քրիստոսի ծննդեան դէպքն սկսում է նկարագրել ազգաբանական մի ցանկով, ուր դուրս թողելով մանրամասնութիւնները, ժառանգական գիծը ընթացք է առնում Աբրահամից եւ հասնում մինչեւ Մարիամի նշանած Յովսէփին ու Աստւածորդոյ մարմնացումին, որպէսզի մերժող հրեայ ժողովրդի աչքերի դիմաց իբրեւ անհերքելի ապացոյց ներկայացնի ընտրեալ Մեսիան՝ Յիսուս Քրիստոս Փրկիչը:

Շատ հետաքրքրական է, երբ տեսնում ենք թէ ինչպէս ժողովրդավար անունով ծանուցւած, սակայն արքայական դարերի աւատապետական վարչաձեւին վերադարձած մերօրեայ աշխարհը, պաշտօնների նշանակումի կամ աթոռների բաշխումի պարագաներին, նմանօրինակ ստուգումներով՝ խիստ բծախնդրութեամբ սկսում է պրպտել ու քննել ընտրեալ կամ նշանակւելիք թեկնածուների մանրամասնութիւնները, երբեմն ազգաբանական իմաստով, երբեմն պատականելիութեան իմաստով, երբեմն կրթական իմաստով, երբեմն կարողութեան ու փորձառութեան իմաստով, եւ երբեմն էլ ուսման իմաստով, մինչ սակաւաթիւ ու բացառիկ անձնաւորութիւններ մտադրում են սերտել թեկնածուների բարեմասնութիւնները՝ մանաւանդ համեմատաբար քրիստոնէական պատւիրանների հետեւողութեան կամ բարոյական արժէքների հասկացողութեան առումով:

Թէեւ այս օրերին չափազանց դժւար է որեւէ թեկնածուի անձնական առաքինութիւնները կամ անհատական բարոյական արժանիքներն արդարօրէն քննել, երբ կարելի չէ պիտակաւորումը իսկութիւնից կամ զրպարտութիւնն ու բամբասանքը ճշմարիտ մեղադրանքից տարբերել, սակայն գլխաւոր հարցն այն է, որ մեծամասնութեան համար այդ բոլորը հանդիսանում են որպէս աննշմար ու աւելորդ կէտ, չասելու համար անկարեւոր ու անիմաստ, ինչ էլ լինի թեկնածուի զբաղեցնելիք դիրքը կամ պաշտօնը՝ տեղականից սկսեալ մինչեւ ազգայինն ու համաշխարհայինը:

Այս բոլորին ի տես, պէ՞տք է արդեօք զարմանալ, երբ ականատեսն ենք դառնում մեր ազգի ու հայրենիքի գլխին եկած արհաւիրքներից այն կողմ անցնող համաշխարհային տարողութեամբ աղէտների կամ կործանումների: Աշխարհը լրիւ կարծէք ընկել է ահագնացող յորձանուտի մէջ, որի հունաւորումը ուղղւած է դէպի անդունդ, որովհետեւ ղեկն ու կողմնորոշումը զիջել ենք չարին:

Սուրբ Ծննդեան տօնը մեր դիմաց պարզում է Աստւածայայտնութեան Խորհուրդը, որը մեզանից շատերի համար խորհուրդ լինելու փոխարէն խորթ է դարձել, որովհետեւ այսօրեայ մեր մեղանչական ընթացքի բերումով փակել ենք մեր աչքերը եւ կուրացրել մեր մտքերը, սրտերն ու հոգիները, համարձակւելով հարց տալ թէ ինչո՞ւ աշխարհը այսօրինակ փոփոխութիւնների մէջ է ու բարիի փոխարէն յաճախ առաջնորդող ու յաղթական է չարը:

Եթէ մենք պատրաստ ենք Քրիստոսի Մկրտութեան Խորհրդով լւանալ մեր ներաշխարհն ու ապաշխարութեամբ վերադարձ կատարել դէպի բարեպաշտութեամբ առլեցուն աստւածահաճոյ կեանք, այն ժամանակ կեանքի բոլոր մութ ծալքերն ու առեղծւածային գաղտնիքները պարզ եւ յստակ ձեւով աստւածայայտնութեան նման պիտի բացայայտւեն մեր դիմաց, իսկ մենք մեր իմաստուն քայլերով՝ նախ արդար ստուգումով կը քննենք արժանիքների, առաքինութեանց ու բարոյականութեան խնդիրները, եւ ապա կը յաջողենք ճիշտ կողմնորոշումով նշանակել մեր թեկնածուները կամ յանձնել վստահութեան մեր ձայնն ու քւէն:

Սուրբ Ծննդեան տօնի առիթով պատգամս է, որ այդ քննութիւնն սկսենք մեր անձից, աւելի ճիշտ՝ մեր Ես-ից, որպէսզի իսկական ու արմատական փոփոխութեամբ կարողանանք հունաւորել աշխարհի սրընթաց թաւալը, այն ուղղելով դէպի լաւը, բարին, արդարն ու կատարեալը, որի աւարտին որպէս արժանաւոր քրիստոնեաներ կամ յաջողակ հայորդիներ իրար շնորհաւորենք աւետելով .- «Քրիստոս Ծնաւ եւ Յայտնեցաւ, Ձեզ եւ Մեզ Մեծ Աւետիս»:

 

Աղօթահայց Օրհնութեամբ՝
Սիփան Եպս. Քէչէճեան
Առաջնորդ Սպահանի Հայոց Թեմի
5 - Յունւար - 2021
Ազգային Առաջնորդարան - Նոր Ջուղա